'Zonder ingrijpen hadden we hem een keer dood aangetroffen’
- 20 oktober 2021
- V&VN magazine
- GGZ Verpleegkunde
Hoe kom je samen op één lijn als een patiënt of cliënt niet zelf kan beslissen? In V&VN Magazine vertellen collega's over hun dilemma's en oplossingen. Dit keer: verpleegkundig specialist Dick van Etten (55), regiebehandelaar verslavingszorg bij Jellinek Amersfoort. Hij gaat veel op huisbezoek bij mensen met verslavingsproblemen en comorbiditeit.
“Op verzoek van de familie gingen we op bezoek bij een man met een alcoholverslaving”, vertelt Dick. “Hij zat vol met blauwe plekken als gevolg van valpartijen. We vermoedden Korsakov en wilden hem opnemen, maar hij zag totaal het probleem niet. De arts oordeelde dat de man wilsonbekwaam was. Met een zorgmachtiging lieten we deze cliënt gedwongen opnemen in een verpleeghuis. Vreselijk, maar zonder ingrijpen hadden we hem een keer dood aangetroffen.”
“Wel of niet medicatie slikken, wel of geen detox: wie wilsbekwaam is, ziet vaak prima de consequenties van een beslissing. Wie ben ik om iemand daar vanaf te praten? Cliënten motiveren in hun keuzes is onderdeel van ons werk – maar óók hen respecteren.”
Cliënten motiveren in hun keuzes is onderdeel van ons werk – maar óók hen respecteren
“Bij wilsonbekwame cliënten is samen beslissen onmogelijk en overleggen we met de familie, een mentor, partner, vriend of de huisarts. Het lastige is dat iemand vandaag wilsonbekwaam kan zijn en morgen wilsbekwaam, bijvoorbeeld als een behandeling aanslaat. Dat checken we voortdurend. Alleen een arts kan die inschatting maken, dus praten we erover in het multidisciplinair overleg.”
Wel of geen ambulance
“Het gebeurt in mijn vak vaker dat samen beslissen niet lukt, vooral in acute situaties. Zo trof ik een keer een cliënt thuis die net bloed had gespuugd. Hij wilde niet dat ik een ambulance zou bellen. Een enorm dilemma voor mij. Uit angst dat hij zou overlijden, heb ik toch de huisarts gebeld. Dat vertelde ik hem eerlijk: als ik zo’n beslissing neem vind ik dat belangrijk. De huisarts concludeerde dat hij wilsbekwaam was. Daarom ondernamen we geen verdere actie. Zijn dochter wist de man uiteindelijk toch te overtuigen dat er een ambulance moest komen.”
Bron: V&VN Magazine 4-2021 | Tekst: Annemarie van Dijk | Beeld: Erik Buis
Samen maken we de zorg beter. Word lid!
Wij zijn de verpleegkundigen, verzorgenden IG en verpleegkundig specialisten van Nederland. Verenigd in V&VN zetten we ons in voor (kennis)ontwikkeling en het versterken en positioneren van onze beroepen. Wil jij zeggenschap over jouw vak? Sluit je dan bij V&VN aan! Met ruim 100.000 leden vormen we één krachtige stem. Van de werkvloer tot in politiek Den Haag.
