Regiobijeenkomst Maastricht: 'We moeten leren van wat er gebeurd is'

<span>V&VN heeft de steun voor de Wet BIG II ingetrokken. Hoe gaan we nu verder? Willen we als verpleegkundigen functiedifferentiatie en zo ja, hoe dan? Tijdens de regiobijeenkomst in Maastricht op 10 september gingen verpleegkundigen daarover met elkaar in gesprek.

“V&VN heeft haar steun voor de Wet BIG II ingetrokken en het bestuur is afgetreden. Nu wil V&VN luisteren naar wat de beroepsgroep te zeggen heeft”, vat dagvoorzitter Jesper Rijpma de huidige situatie samen. In de zaal zitten verpleegkundigen uit heel Limburg, voornamelijk op zoek naar het antwoord op de vraag: hoe gaan we nu verder? Wat is het standpunt van V&VN? Jesper: “De koers is nog niet bepaald, de kaarten liggen open op tafel.”

Is er wel een probleem?

“Voor welk probleem is de Wet BIG II nou eigenlijk een oplossing? Is er eigenlijk wel een probleem?”, vraagt een verpleegkundige. “Als ik niet weet wat het probleem is, kan ik ook niet met de oplossing komen. Een andere verpleegkundige: “Er is maar heel weinig onderzoek gedaan naar functiedifferentiatie. Doe nou eens gedegen onderzoek, dat echt antwoorden geeft. De verpleegkundigen zijn al sinds jaar en dag heel slecht georganiseerd, een uniforme mening te horen krijgen gaat niet lukken.”

Ariane van Wamel van de V&VN Ledenraad neemt het woord: “De zorg verandert en de patiëntenzorg moet anders worden ingericht. Daarvoor is functiedifferentiatie nodig. Al sinds de Wet BIG er kwam in 1983 loopt de discussie over competenties, werkzaamheden en deskundigheid. Bij twee beroepen, is de gedachte, heb je een tweede register nodig. Niemand is blij met de overgangsregeling en wat er uiteindelijk op tafel is gekomen hadden we beter bij de leden moeten toetsen. Binnenkort komt er een ledenpeiling waarin alle input van de regiobijeenkomsten wordt meegenomen.” 

Verschil tussen beroeps,- en functiedifferentiatie

Een verpleegkundige vraagt wat nou het verschil is tussen beroeps- en functiedifferentiatie. “Beroepsdifferentiatie regel je via de Wet BIG. Maar functiedifferentiatie is toch iets tussen de verpleegkundige en de werkgever?”

"Laat een team zelf bekijken welke collega met welke competenties erbij moet komen", zegt een verpleegkundige. “Dat doen wij ook in ons team. Er is verder geen werkgever die ons daarin wel of niet belet.”

Functiedifferentiatie en specialisatie worden door elkaar gegooid, reageert iemand. Waarop een ander aangeeft dat je alle problemen die hier worden besproken niet op een grote hoop kunt gooien. “De werkzaamheden in de verschillende sectoren zijn niet met elkaar te vergelijken. Je moet ruimte creëren om te differentiëren. Als je medewerkers niet genoeg uitdaagt op de werkvloer gaan ze wandelen, dus als werkgever moet je dat goed oplossen.”

Kijken naar de toekomst

Iemand vindt dat je vooral op je competenties moet worden beoordeeld. “Die kan ik aangeven in het BIG register en dat wordt iedere vijf jaar gecontroleerd. Waarom moet er een BIG II komen? Vanaf nu moeten we naar de toekomst kijken en geen mensen met terugwerkende kracht degraderen.”

De essentie van differentiatie is dat na te trekken is wat je specialisatie is, is een reactie. “Daar vragen de klanten om. Er zijn ook artsen die drie specialisaties hebben waarvoor ze alledrie accreditaties moeten doen. Dat mag toch ook bij ons best kenbaar zijn in het BIG register?”

"Er mag best meer onderscheid zijn tussen HBO en MBO", zegt een ggz-verpleegkundige: “Als je dat vastlegt in de wet, kun je daar ook rechten aan ontlenen. Maar leg dat moment dan in de toekomst. Je gaat in het bedrijfsleven de directeur die vroeger stratenmaker was toch ook niet terugzetten naar dat eerdere niveau? Bovendien hebben we niet genoeg verpleegkundigen om ons de luxe te permitteren om mensen terug te zetten.” Applaus uit de zaal.

We moeten het samen doen

Een andere spreker is het er roerend mee eens. “Al mijn jaren ervaring worden van tafel geveegd. Straks mag een net afgestudeerde hbo’er zich regieverpleegkundige noemen, maar ik mag mezelf niet officieel meer een hbo-verpleegkundige noemen, ondanks al mijn scholingen. Tenzij ik over vijf jaar een toets doe, die nog helemaal niet bestaat.”

Een wijkverpleegkundige geeft aan dat niet elke hbo-v’er is geboren om een leider te zijn. “Op de hbo-v werden we destijds opgeleid met het idee dat we minstens manager van de afdeling moesten worden. Maar eigenlijk weet je helemaal niks als je niet aan het bed staat, want je leert pas in de praktijk. Wij hebben IG’ers op de afdeling met een helikopterview die hbo’ers soms missen. Het gaat erom: wat zit er in jou, wat zijn jouw specifieke competenties?”

Een HBO’er die in 2020 gaat afstuderen als regieverpleegkundige, vertelt dat ze zich helemaal niet welkom voelt. “Ik hoor alleen maar wat voor bijscholing en ervaring iedereen heeft, maar daar gaat het toch niet om? Het gaat toch om de toekomst, hoe we het samen gaan doen?” 

Vanaf begin 2020 kun je reageren op berichten via het nieuwe verenigingsplatform van V&VN. Wil je nu al een reactie kwijt? Praat mee op social media.