'Een leven lang leren? Voor mij is dat investeren in mezelf'

Ik heb als wijkverpleegkundige het mooiste vak ter wereld. De weg ernaartoe was lang, en ik heb onderweg verschillende uitstapjes gemaakt, maar ik zou het allemaal zo weer doen.

Na de Cito-toets op de basisschool kreeg ik havo-advies. Maar eigenwijs als ik ben, koos ik voor de Lagere Huishoud- en Nijverheidsschool, met de richting naaldvakken en verkooptechniek. Als jonge meid wilde ik vooral bezig zijn met mode en de verkoop daarvan.

Ik hoefde niet veel voor school te doen om met het minimaal benodigde aantal punten mijn diploma te halen. Vervolgens ging ik naar de Middelbare Huishoud- en Nijverheidsschool. En daarna was ik als achttienjarige oud genoeg om te werken, leren en op kamers te wonen in een ‘zusterflat’.

Het leven in die zusterflat was natuurlijk veel interessanter dan het studeren: veel feestjes, kroegen bezoeken, eten met andere flatbewoners en nachten doorhalen. Na een jaar stopte ik met mijn zorgopleiding. Ik voelde me simpelweg nog te jong om met zieke mensen te werken.

Ik ging in Griekenland werken in de toeristische sector en als au pair. Een paar jaar later keerde ik terug naar Nederland om me te settelen. Jarenlang had ik uiteenlopende banen: ik deed schoonmaakwerk, lopendebandwerk, ik was verkoopmedewerker en werd fotolaborant.

Eerste baan in de thuiszorg

Via het uitzendbureau kwam ik, inmiddels 29 jaar, op een dag in de thuiszorg terecht als helpende. Dat voelde meteen goed! Ik zegde mijn vaste baan als fotolaborant op en werkte bijna elke avond en in het weekend in de thuiszorg.

Op een gegeven moment vertelde een collega me dat er een vacature was voor de opleiding tot verzorgende IG in de serviceflat waar ik vaak kwam voor mijn werk. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Na deze opleiding ging ik direct door met de opleiding tot verpleegkundige niveau 4. En toen ik dat eenmaal was, begon het alweer te kriebelen en schreef ik me in voor de hbo-v, die ik ook succesvol afrondde.

Ik weet nog goed dat ik toen zei: "Nu ga ik nooit meer studeren!" En toch… Studeren geeft mij een bepaalde rust. De structuur die erbij hoort, vind ik prettig. Dus ging ik aan de slag om de specialisatie wondverpleegkundige te behalen.

Trainee in een UMC

Al die tijd had ik nooit in een ziekenhuis gewerkt. Ik werd er nieuwsgierig naar, solliciteerde en werd aangenomen als trainee in een Universitair Medisch Centrum in de Randstad. Wat een leerzaam jaar!

Ik heb er ontzettend veel gezien en gedaan, maar na enkele maanden wist ik eigenlijk al wat ik diep van binnen altijd heb geweten: ik hoor thuis in de wijkverpleging. Dus ging ik na dat jaar als trainee in het ziekenhuis met gierende banden terug naar de wijk.

Nieuwe opleiding

Nu ben ik helemaal op mijn plek. Maar ik ben niet klaar met mezelf verder ontwikkelen. Ik ben gaan nadenken over mijn toekomst en kwam uit bij de opleiding Management in de zorg. De eerste studieperiode zit er inmiddels op, en het voelt opnieuw helemaal goed. Het is heel interessant om de zorg vanuit een ander standpunt te bekijken.

Al die opleidingen hebben me soms bloed, zweet en tranen gekost, maar ik heb het altijd met plezier gedaan. En eerlijk gezegd, ik zou het zo weer doen!